Tijdens het schrijven van ons boek was het zwanger worden één van de moeilijkste onderwerpen om te behandelen met de vaders waar we mee hebben gesproken.

Het is het begin van alles, maar er is nog niks. Het magisch moment waarop de bevruchting gebeurt, loopt bij iedereen anders. Soms vlot, soms stroef, soms niet, soms onverwacht. Iedereen heeft z’n eigen verhaal te vertellen. Daarom vertel ik graag even het mijne.  

De start
Wanneer je als vader beslist (al dan niet in overleg) dat je kinderen wil en de vaderlijke handschoen wil opnemen, is dat initieel een vrij eenvoudige keuze. De beslissing heeft niet onmiddellijk grote gevolgen en als die grote gevolgen er al komen, zijn ze er pas ten vroegste binnen negen maanden. Fijn. Laten we er werk van maken. 

Het echte werk en de eerste onzekerheid
Het werk op zich valt mee en is natuurlijk leuk. Tot de eerste maanden voorbijgaan zonder dat je het beoogde resultaat boekt. Dat zaadje en die eicel vinden elkaar blijkbaar niet.

Het lijkt niet helemaal te lukken, er moet iets mis zijn. Wat weten we niet. Ervoor kiezen om kinderen te krijgen blijkt plots makkelijker dan kinderen maken. Er manifesteert zich onzekerheid in de relatie omdat de zaken niet lopen zoals ze zouden moeten lopen. Naar de dokter dan maar om te kijken wat eraan schort. 

De arts opzoeken
Gelukkig is mijn schoonmama huisarts en kunnen we heel open praten over ‘het probleem’. Na enkele tests bleek dat ik niet over het perfecte zaad beschikte en dat M. geen eisprong kreeg. Er scheelde bij ons dus allebei iets. Problemen zijn er om opgelost te worden en een goede opvolging zorgde bij ons voor heel wat rust.  

Functionele sex
Een groot nadeel, vind ik, is dat seks wel erg functioneel wordt. Het wordt een wiskundig en analytisch kader waarbinnen je op gerichte tijdstippen aan de bak moet en waarbij er niks mag misgaan. Achteraf bekeken is het allemaal lachen, maar op dat moment waren we bloedserieus en was er van romantiek maar weinig sprake. 

Het grote taboe
We merken dat er een erg groot taboe bestaat, vooral onder mannen met een kinderwens dan, om erover te praten wanneer het niet goed lukt om kinderen te krijgen. Wanneer ik nu terugkijk, doe ik niets liever dan erover praten.

Je merkt dat het bij velen niet altijd van een leien dakje loopt en dat je veel stress wegneemt bij mensen door toe te geven dat het ook bij jou moeilijk was. ‘Jullie met jullie twee kinderen? Dat wist ik helemaal niet’, krijgen we vaak als reactie. Ja, ook wij hadden het even moeilijk, maar we zijn heel blij dat het uiteindelijk allemaal is gelukt. 

De oplossing in ieders verhaal
In elke verhaal zijn er duizenden verschillende invalshoeken. Kijk wat er voor jullie past. Voor ons was het heel belangrijk om de oorzaak van ‘het probleem’ te vinden en goed opgevolgd te worden. Dat we naar een oplossing konden zoeken gaf ons rust. Een arts weet wel vanaf welk moment het problematisch is en kan dan ook samen met jullie de nodige stappen zetten.

We begrijpen dat het lastig is om absoluut te willen wat je niet in de hand hebt. Meestal komt het wel goed. Sommige mensen hebben jaren geprobeerd en hebben ook koters rondlopen. Wees dus niet ongerust als het binnen zes maanden niet lukt. 

Lukt het echt niet, praat er over, vraag raad aan een arts en heb vooral begrip voor elkaar.

Een gedeelte van dit artikel komt ook aan bod in ons boek. Nog altijd verkrijgbaar bij de beter boekenboer of via Uitgeverij Van Halewyck. 

Mocht je zelf je verhaal willen delen, mag je ons steeds een bericht nalaten. Elk verhaal is uniek en belangrijk en het inspireert mensen om er iets mee te doen.