Wie hardloopt mijmert er op los. Weifelen over dagelijkse kost en het gangbare gedoe. Of in mijn geval, dromend van grote overwinningen en een roemrijke toekomst. Supporters juichend aan de kant van de weg. Dat ik een held zal zijn, voor wie wil, maar vooral voor jou… mijn lief kind.

Dat we het ooit samen doen is aan geen twijfel onderhevig. Kilometers rennen door de bossen, langs vaartwegen en fraaie panorama’s. En dat het maar eens hoog tijd wordt nu. Meer dan 8 maanden ben je al hier en veel spieren zie ik nog niet zitten aan dat schamele lijfje van je. Een opleiding gaat van start. Het zitten gaat je intussen goed af dus je bent er klaar voor. Ik toon jou hoe het moet, jij kijkt, leert, en als je een vraag hebt, roep je maar. Afgesproken?

Een passie delen

Een beetje onwennig is het, zo plots met een buggy door de straten hollen. Maar, eens van start duurt het niet lang. Samen onderweg is samen verbeelden hoe jij straks de fakkel van mij overneemt. Het uur van dromen over melk en groentepap is voorbij. Weldra ben je een man en wereldrecords liggen voor het grijpen. Stel me niet teleur.

Waar het natuurlijk echt om draait is jij, ik en de tijd die we nu vaker doorbrengen met elkaar. Welk pad je later zelf beloopt, bekijk je maar. Voor een nobelprijs vrede beloof ik niet boos te zijn en verkoop je 1 miljoen platen met je band, is dat ook helemaal niet zo erg. Zolang je maar gelukkig bent. (knipoog)

Tot die tijd daar is, bollen wij fantaserend van Hot naar Her en terug. Ik zal benoemen wat we ontmoeten en verduidelijken waar nodig. Zet je snoet in de wind en laat je rijden. Ik zal jou vertellen over de liefde en het leven, dat zo mooi kan zijn als een vader die zijn grootste passie deelt met zijn zoon.

Vader-zoonmoment

We lachen wat af onderweg. Jij naar mij en ik naar jou. Veel woorden maken we daar niet aan vuil. Het is dat diep gevuld vader-zoonmoment waarvan je intens gelukkig wordt. Als ik nog een extra blokje om doe blijft het wat langer bestaan. Motivatie van het beste in zijn soort. Run baby run! Ik heb geen gels of multikoolhydraadrepen meer van doen. Twee blinkende oogjes achter een warm dekentje. Mijn zoon, mijn bron van energie, mijn beweegreden in weer en wind.

De laatste kilometers, je oogjes vallen toe. Ik kan al raden waarvan je dromen gaat. Precies ja, ook wij schreven vandaag een historisch stukje sportgeschiedenis. In familiale kringen maar wacht, wanneer je later toch een keertje sneller loopt dan een ander. Vergeet dan niet... hoe het allemaal ooit begon.

Veel succes,

Ik hou van je,

Pap.