Je wil als vader het coolste speelgoed voor je kind. En het meest duurzame. En het stevigste. En het mooiste. En het leukste. 

Helaas is dit niet altijd het goedkoopste, maar "hey, dat moet wel een paar jaar meegaan he". Dus geven we soms al eens wat centjes uit aan speelgoed.

Kinderen - toch die van ons - houden echter wel van wat ironie. Al kunnen ze het nog niet uitspreken. Laat staan dat ze er de betekenis van kennen. Niet zelden laat M dat niet goedkope, wel duurzame en - volgens mij - coole speelgoed links liggen. Tussen al dat speelgoed kiest ze dan voor een kartonnen doos, een stoffer en blik, een plastic fles, een blad papier en een balpen.

Coolness, degelijkheid en kostprijs, het maakt haar (uiteraard) geen hol uit.

Het is eigenlijk ergens wel grappig. We sloven ons uit om toch maar iets zot te kopen, staan in de speelgoedwinkel een halfuur zweterig en zenuwachtig voor de speelgoedrekken te huppelen, omdat we niet weten wat kopen en wat kiest die kleine uk dan? Die mottige lege waterfles. 

Gelijk heeft ze natuurlijk. Je kan alle kanten uit met een fles.

• In bad is het een schip én een duikboot.
• Steek de fles zonder dop onder water en je krijgt spontaan een "protjesmachine."
• Prik er gaatjes in en neem het mee in het (zwem)bad. Een minidouche is geboren.
• Voor de handige vaders: prik er gaten in. Bevestig het op een tuinslang. Kleef er wat tape rond. Draai die kraan open en enjoy... Opgelet: alleen buitenshuis te proberen. 
• Wat steentjes in een fles en je hebt een instant ratel. Irritant en plezierig tegelijkertijd.

Een kartonnen doos is nog zo'n topper. Een schoendoos wordt mits wat subtiel teken- en knipwerk al snel een autogarage. Heb je een groter exemplaar vast? Dan dient het zeker en vast als huisje. Of als kasteel. Of als tunnel.

Doe alvast maar wat lenigheidsoefeningen, want je mag er gegarandeerd doorkruipen. Of jezelf in duizend bochten plooien om toch maar op de koffie te gaan in dat kartonnen huis. 

Een blad papier is al even handig. Met een balpen of potlood erbij heb je natuurlijk een ideaal stukje bezigheidstherapie bij de hand. Kleuren werkt altijd. Geen potlood op zak? Plooi het tot een vliegtuigje. Iets handiger in origami? De springende kikker of de kraanvogel houden die aandacht van de kinderen zeker even vast. Iets minder creatief? Verfrommel het blad dan tot een bal. Kun je dadelijk een potje gooien.

Die klein mannen leren ons eigenlijk een belangrijke les. We moeten ze niet overladen met veel en duur speelgoed. We hoeven geen uren door te brengen voor die speelgoedrekken op zoek naar dat ultieme stuk speelgoed.

Ze drukken ons onbewust met de neus op de feiten. Tijd maken is dé essentie. Elk stuk speelgoed wordt uiteraard beter als je het samen ontdekt. De DJECO puzzel maken, de Playmobil baby's een flesje geven of de hoogste Duplo toren bouwen, dat vindt M zeer leuk. Ze vindt het pas echt plezierig als ze het samen met ons kan doen. En dat plezier is volledig wederzijds.  

Maar het hoeft niet altijd zo groots te zijn. In combinatie met, aandacht,  creativiteit - al is het maar een beetje - en wat van onze tijd worden veel stukken rommel het beste speelgoed. 

Gewoon wat creativiteit en een stukje van onze tijd dus en ze zijn al dolgelukkig.

Laat dat dus maar onze conclusie van de Speelgoedmaand zijn.

Een kinderhand, dat is inderdaad snel gevuld.