Onderstaande column verscheen in september in het krantje van Xerius kinderbijslagfonds.  Het thema was de septemberdrukte. De ideale aanleiding om even zij in de kijker te zitten, die ons helpen en bijstaan. De grootouders.

September. De drukte op het werk, op de baan en in ons hoofd neemt toe. De files worden langer, de dagen korter. Crèches en scholen draaien op volle toeren. Voor de ene ouder betekent het terug wat regelmaat en structuur, voor de andere minder snel eens vroeger stoppen.

Iedereen doet zijn uiterste best om tijd te rangschikken en de balans tussen kinderen, werk, verwachtingen, vrienden en dromen te vinden. Jij toch ook?

Net dan besef je de waarde van grootouders. Het zijn zij die onvoorwaardelijk tijd en ruimte vrijmaken en ons helpen om de balans te laten harmoniëren. Het zijn kleine beetjes, maar ze helpen enorm.

Al is dat niet zo evident. Veel grootouders werken immers nog. Een deel van hen woont niet zo dicht bij hun kleinkinderen. Bovendien hebben ze zelf hobby’s en zijn ze zelf moeder of vader. Zo ook die van ons. En naast dit alles kloppen ze overuren als grootouder met meestal een overvloed aan enthousiasme. Vanzelfsprekend is het allesbehalve.

Ze zorgen er wel voor dat wij, ouders, de regelmaat van het leven buiten de vakantie kunnen behouden en onverwachte deadlines of files opvangen. En ja, dankzij hen kunnen we al een pintje gaan drinken met de vrienden of samen met de vrouw iets eten. Quality time en me-time, weet je wel.

Toegegeven, het is vaak een plezier om grootouder en kleinkind samen bezig te zien. M. die noten raapt met haar Moeke, boekjes leest met Opa, naar de kippetjes gaat kijken met Cloco, besjes plukt met Pipa. tekent met Omi en Opa, A. en R. die met Bopa naar de markt gaan, op de piano tokkelen met Pepe of met Ubi tomaatjes proeven in de serre.

Ja, inderdaad, ze hebben ondertussen allemaal ook hun eigen alternatieve titel.

“Kom je naar Pipa of naar papa?” En dan loopt ze zonder aarzelen naar Pipa. Het doet iets met Pipa. Telkens weer.  

Voor A., R. en M. zijn de grootouders stuk voor stuk plusmama’s en -papa’s. Hun speelkameraadjes… hun helden.

En ook een beetje die van ons.