Zwemmen heb ikzelf altijd fijn gevonden. Mijn ouders hebben me leren zwemmen op vakantie en ik kon me als kind uren amuseren in het water. Tot gerimpelde vingers, blauwe lippen en een stevige honger ons terug richting kleedhokje dwongen

Het idee om al vroeg met kinderen te gaan zwemmen kwam er dankzij een vriend. Eerst hoor je - onder mannen - de sterke verhalen: “Je baby moet duiken en onder water gaan.” Maar die zwakken later af tot aangenamere vooruitzichten waarbij het babyzwemmen omschreven wordt als een moment dat je dichter bij je kind brengt. 

Zo’n 2 jaar geleden hebben we dan ook onze eerste zwemlessen vastgelegd voor A. en intussen heeft ook R. na 8 levensmaanden haar eerste zwembrevet op zak. Achteraf beschouwd is babyzwemmen een enorme meerwaarde. We kunnen deze zwemmomenten ontzettend appreciëren. Je neemt bewust tijd voor een wekelijks afspraakje met je kind en tegelijk leer je ze omgaan met water en ademhaling.

A. is intussen bijna 3 en is een echte ‘waterrat’ die niet in te tomen valt. Hij houdt van douchen, baden, springen, zwemmen, spatten en waterglijbanen. Misschien was hij ook zo’n waterrat zonder het babyzwemmen - dat zullen we nooit weten - maar we geloven toch sterk dat onze prille (onder) water exploraties enorm enorm hebben bijgedragen aan z’n zekerheid in het water. 

To do’s.

- Neem een zwemluier mee!
- Laat je kind een uur op voorhand eten. Dan heeft hij/zij genoeg energie om er tegenaan te gaan.
- Laat je angst varen. Het is vaak de angst waar je zelf mee zit, die je doorgeeft aan je kind. Kinderen zijn van niets bang op deze leeftijd.
- Neem het tutje mee want wellicht zijn ze ontroostbaar tijdens het afdrogen in de frissere kleedhokjes.
- Wissel af met je partner. Dan kunnen jullie beiden genieten van het moment.