Onzekerheid, we hebben er allemaal wel eens last van. Voor mij, als schrijver, is het zelfs een tweede natuur. En ook over mijn uiterlijk heb ik mijn deel aan hang ups want als kale (hoofd), harige (overal behalve hoofd) man met moobs (yep, it’s a thing) zijn er van die dagen dat ik liever Smigel-gewijs in een grot blijf zitten.

En, wat had je gedacht, die onzekerheid steekt ook de kop op in mijn vaderschap. Als papa van drie wildebrassen heb ik al een hele weg afgelegd maar zeker in de beginperiode bij S. (zoon 1) heb ik moeilijke momenten gekend. Als prille vader dacht ik immers heel snel dat elke misstap mijn kind zou tekenen voor het leven. #dramaqueen

Daar sta je dan, na negen maanden, met een hulpeloos nieuw mensje in je hand en je weet nauwelijks wat er mee aan te vangen. Natuurlijk kreeg ik veel hulp en raad maar momenten van onzekerheid waren dagelijkse kost en dit maanden aan een stuk. Ik was vaak jaloers op mijn vrouw, want zij leek alles te doen met zo’n natuurlijke schwung. Maar de talloze gesprekken die ik met haar hierover had maakten al snel duidelijk dat ook zij onzeker was over vele dingen. Ook hier waren we dus partners in crime en die ruggensteun duwde vaak mijn onzekerheid weg.

Vader worden/zijn is een leertraject, zoals bij alles in het leven eigenlijk. Ik heb zaken goed gedaan, maar ik heb minstens evenveel gefaald. Tot op heden zijn geen van mijn kinderen getraumatiseerd wat me doet vermoeden dat ik in veel zaken de lat te hoog legde voor mezelf en alzo vaak zelf de bron was van mijn onzekerheid. #epicinsight

Mijn zonen zijn zes, vier en twee. Ik heb dus al wat watertjes doorzwommen en ja, het wordt wat makkelijker met de jaren. Mijn onzekerheid heeft zelden iets te maken met ‘zal mijn kind dat wel kunnen?’ Maar eerder met ‘heb ik het wel goed genoeg voorgeleefd?’

Onzekerheid hoort er dus bij, vaders, maar laat dit nooit in de weg staan van die onvoorwaardelijke liefdesband die je hebt met je kind. En durf gerust te falen want ook dat hoort bij het leven, bij dat van jou en dat van je kind.

Wat heeft van mijn onzekerheid een zelfzekerheid gemaakt?

- Praten met mijn partner. Dat heeft mij het meest geholpen (nog steeds trouwens). Niets is taboe want je wil allebei het beste voor je kind. Of het nu gaat over hoe je een pamper moet verschonen tot welk liedje zing ik voor het slapengaan.

- Info en tips krijgen van vroedvrouwen, verplegers, gynaecoloog, etc. is verhelderend en geruststellend MAAR blijf kritisch en kijk vooral naar wat werkt voor je eigen kind. Gebruik je gezond verstand!

- Vertrouw op jezelf. You’ve made it this far? Haven’t you?

Tom Vermeyen (37j) combineert het vaderschap met het schrijven van scenario's en boeken. Hij heeft van zijn passie zijn werk kunnen maken en is bijgevolg one lucky bastard. Maar het is vooral zijn vrouw en drie zoontjes die zijn leven compleet maken. Hij schrijft over dingen die hem prikkelen, ontroeren, doen nadenken en hoopt dit op zijn beurt te doen met de lezer.